Bizi hayra ve güzelliklere çağıran hayırlı bir arkadaş veya arkadaş grubu, günahlara girmeme noktasında bize önemli bir vesile olabilir. O yüzden herkesin böyle arkadaşlara, dostlara ihtiyacı vardır. O arkadaş yanına gittiği onunla oturup konuştuğu zaman Allah’ı hatırlatmalıdır. Zaten ehli hakikatin dilinde mümin odur ki, onun davranışlarına baktığınız zaman Allah’ı hatırlarsınız. Herkes evvela böyle bir arkadaş seçmeli veya böyle emin bir arkadaşa çocuğunu, kardeşini, yakınını teslim etmelidir. Bu insan büyük bir nispette Müslümanlık adına, onun aşkını ve şevkini korumaya muvaffak olacaktır. Sadi’nin ifadesiyle, iyi bir arkadaş sımsıkı sarıp kişiyi cennete götürür. Kötü arkadaş ise karayılandan daha kötüdür. Bir insana sarılırsa onu sürükleyip cehenneme götürür. O yüzden kendimize mutlaka, bizi ikaz edecek ve bizde bir gevşeme müşahede ettiğinden hayırhahlık yapacak bir arkadaş seçmeliyiz. İlk başta böyle bir şey nefsimize ağır gelebilir, ancak dini hayatımız adına çok mühim ve nispet neticeler meydana getireceği şüphesizdir. İnsan öyle bir mübarek ağaçtır ki, meyve vermediği zaman hemen kurur. Ağaçlar kuru olmadığı zaman meyve verir. İnsan başkalarına ruhunun ilhamını götürmediği, insanları irşad etme heyecanını kaybettiği zaman kurur, günahlara girer. Dolayısıyla, insanın bu yönü canlı tutulmalı, ona mutlaka bir vazife verilmeli. Mümin, dua mecmualarındaki dualar, virdler ve zikirlerle, cevşen ve tesbihatla Rabbisine teveccüh edip günahlardan Tevvab ve Rahim olan Allah’a sığınmalıdır.