Sual: Almanya’da çalışıyorum. Kilise’nin elektrik ve başka onarım işlerini yapmamız gerekiyor. Bir mahzuru var mıdır? Bir dostum da, otomobili ile içecek taşıyor, kimi zaman de içki taşıttırıyorlar. İçki taşıması günah olur mu?
CEVAP
Kilise tamirinde çalışmak mekruh değildir. Şundan dolayı, bu işin kendisi günah değildir. (Bezzaziyye)

İbni Âbidin hazretleri buyuruyor ki:
Ücret ile kâfirin şarabını taşımak, kilise onarım etmek ve hristiyana zünnar [papaz kuşağı] benzer biçimde sövgü alametlerini satmak imam-ı a’zama bakılırsa caizdir. (Redd-ül muhtar 5/251)

Sual: Gezinsel bölgede dükkanım var. Hristiyan turistler haç var mı diye sual ediyorlar. Onlara haç satmak caiz olur mu? Bir de, Hristiyanlar, oldukça para veriyorlar, haç yapım etmemi istiyorlar. Bizlere yaptırmasınlar diye oldukça para istedim, verelim dediler. Onlar için haç yapım etmem caiz midir?
CEVAP
Haç, zünnar benzer biçimde sövgü alametidir. Sadece bazı âlimlere bakılırsa satmak caizdir.
Caiz demek yapılması lazım demek değildir. İhtiyaç olmadan yapmamak daha iyi olur.

Sual: Avrupa’da yaşıyoruz. Domuz çobanlığı yapmak caiz mi?
CEVAP
Gayrimüslime ücretle domuz çobanlığı yapmak İmam-ı a’zam Ebu Hanife’ye bakılırsa caizdir, almış olduğu ücret helal olur. (Redd-ül Muhtar)

Sual: Kâfirlerin yapmış olduğu malları, ürettiği gıdaları, giysileri kullanmakta yada onlarla tecim yapmakta bir sakınca var mı?
CEVAP
Hayır.

Gayrimüslime hizmet
Sual: Şimdi bir Müslümanın, Avrupa’ya gidip gayrimüslimlere hizmet etmesi caiz midir?
CEVAP
Gayrimüslimlerin ülkesinde kâfire ücretle hizmet etmek caizdir. İbni Abidin hazretleri buyuruyor ki:
Ücretle kâfirin şarabını taşımak, kilise onarım etmek ve Hristiyana zünnar benzer biçimde sövgü alametlerini satmak İmam-ı a’zama bakılırsa caizdir. Müslüman müşteriye, Mecusi mesti yapmak yada fâsık elbisesi dikmek mekruhtur; zira Mesusilere ve fâsıklara benzemeye sebep olmaktır. (Redd-ül-muhtar)

Hiçbir dinde, kâfir ülkesinde çalışmak ve kâfire hizmet yasak değildi. Dinimizde de bu şekilde bir yasak yoktur. Şimdiki Müslümanların, Avrupa’ya çalışmaya gitmesi benzer biçimde, Mekke Müslümanları da, Habeşistan’a hicret etmişler, orada gayrimüslimlerin işlerinde çalışmışlardı.

Hazret-i Yusuf, peygamber olmasına rağmen, kulların sıkıntıda bulunduğunu görüp, kâfir reisten vazife istedi. Böylece insanlara hizmet etti. O halde, kullara hizmet edeceğini bilen ve bunu kendinden başka meydana getirecek kimsenin bulunmadığını gören kimsenin, bu vazifeye bir zalimin geçmesini önlemek ve Müslümanlara hizmet etmek için, gayrimüslim olan âmirden bile vazife istemesinde, imamlık, müftülük, vaizlik, öğretmenlik benzer biçimde devlet memurluğunu talep etmesinde sakınca yoktur. Bir iyilik yapamasa da, asla eğer olmazsa Müslümanların zararına emek harcamayı önlemek de, yakarma olur. Geçerli bir mazereti olmadıkça, vazifeden çekilme etmek de, bunun için caiz değildir. (S. Ebediyye)

(Yusuf aleyhisselamın dininde gayrimüslime hizmet caizdi, Müslümanlıkta yoktur) demenin de ilmî kıymeti yoktur. Gayrimüslime hizmet ederek çalışmak, her dinde vardır.

Müslümanın amiri, emiri kâfir olabilir. Örnek olarak hadis-i şerifte, (Komut sana “Ya Müslümanlığı bırak yada öldürürüm” dese, Müslümanlığı bırakma, boynunu uzat) buyuruldu. (Hakim) [Müslüman olan emir, Müslümanlığı bırak demez.]

Kâfirler içinde kalıp, malından, canından korkanın, onlara kalben değil de, dilden sevgi göstermesi caizdir. Peygamberim diyen yalancı Müseyleme, doğru söyleyen bir sahabiyi şehit etmişti. O sahabinin inancını gizlemesi de caizdi. Nitekim müşrikler, Hazret-i Ammar’a, babası Hazret-i Yasir ve anası Sümeyye hatuna işkence edip, (Lat ve Uzza putu, Muhammed’in dininden iyidir de) derler, demeyince de işkenceyi artırırlardı. Nihayet ana babası işkenceyle şehit edildiler. Hazret-i Ammar, kâfirlerin zorlamaları üstüne dediklerini diliyle söylemiş oldu. Ammar kâfir oldu dedikleri süre, Resulullah efendimiz, (Ammar kâfir olmadı, o baştan ayağa imanla doludur) buyurdu. Demek ki sövgü olan bir sözü, bu şekilde durumlarda yalnız dille söylemek caizdir. Resulullah efendimiz, Hazret-i Ammar’a, (Müşrikler eziyet ederse, gene bu şekilde söyle) buyurdu. (İbni Asakir, İ. Mace)

Kâfirlerin galip olduğu yerde gerçeği söylememek caizdir. Şafii’de, zalim Müslümanlar içinde da caiz olur. Müslümanlar acayip ve zayıf olduğu müddetçe kıyamete kadar her yerde caizdir. Şundan dolayı, müminin kendinden ziyanı, mümkün olmasıyla birlikte uzaklaştırması gerekir.

İmam Kurtubi hazretleri, (Allahü teâlânın indirdiğiyle hükmetmeyenler kâfirler, zalimler ve fâsıklardır) mealindeki âyet-i kerimelerin ehli kitap olan gayrimüslimler için bulunduğunu bildiriyor. Öteki tefsir kitaplarında da bu şekilde bildiriyor.

Sual: Hristiyanlar, (Hristiyanlıktan başka dinde olanlar, Cennete giremez) dese, bu söz bizim hoşumuza gider mi? Gitmez normal olarak, o halde, (Yalnız Müslümanlar Cennete girer) dersek onlar da normal olarak hoşlanmaz, üstelik Müslümanlıktan da, uzaklaştırmış olmaz mıyız?
CEVAP
Hristiyanlar Cehenneme gidecek dersek, Hristiyanlar normal olarak hoşlanmaz. Onlar hoşlanmayacak diye biz İslamiyet’i, Tanrı’ın âyetlerini ve Resulünün hadis-i şeriflerini inkâr mı edeceğiz? Söylemeyecek miyiz?

Peygamber efendimiz İslamiyet’i bildiri ederken hakaretlere mâruz kalmadı mı? Müşriklere, (Putlara tapmayın) söylediği süre, onlar üzülmedi mi? Yahudilere, Hristiyanlara (Gelin Müslüman olun) söylediği süre, onlar üzülmedi mi? Bu yüzden müşriklerle ve Ehl-i kitabla savaşlar olmadı mı? Kelleler uçmadı mı? Dini bildiri için ne gerekiyorsa, dinden ödün vermeden yapılmalıdır.

Allahü teâlâ, Resulullah efendimiz, Eshab-ı kiram ve Ehl-i Sünnet âlimleri, dinin emirlerini boşuna mı anlattılar? Onlar, Hristiyanların ve öteki kâfirlerin üzüleceğini bilmiyorlar mıydı? Biz onlardan daha iyisini mi yapacağız? Tüm bunlar, Hristiyanlar ve öteki kâfirler üzülsünler diye değil, inanç edip Müslüman olsunlar, böylece Aden nimetlerine kavuşsunlar, sonsuz Cehennem azaplarından kurtulsunlar diye yapılıyor. Kısaca bunlar, onlara acıma edilmiş olduğu için yapılıyor.

Yalnız Müslümanların Aden’e gireceği, âyet-i kerimelerle durağan(durgun) olduğu benzer biçimde, bunu Tanrı’ın Resulü de bildiriyor. Bir hadis-i şerif meali şöyledir:
(Cennete bir tek Müslüman olan girer.) [Buhari, Müslim]

Kâfire kâfir demek
Sual: Bir hiç kimseye kâfir demeye hangi insanoğlunun yetkisi vardır? (Şunu işleyen kâfir olur, Cehenneme gider) denilerek Tanrı’ın işine niye karışılıyor? Onu bunu Cehenneme gönderme yetkisi hangi insanda olur?
CEVAP
İnsanların kâfir yada Müslüman demesinin asla önemi yoktur. Kâfire kâfir diyen, şunu icra eden kâfir olur diyen bizzat Allahü teâlâdır. Allahü teâlânın yada Resulünün sözleri nakledilince, (Siz kim oluyorsunuz da kâfirleri Cehenneme yolluyorsunuz) denemez. Hâşâ Cehenneme biz göndermiyoruz, kitaplarda yazılanı bildiriyoruz. Kur’an-ı kerimde ve hadis-i şeriflerde olanı bildirmezsek vazifemizi yapmamış oluruz, dinimize ihanet etmiş oluruz. Bir âyet-i kerime meali şöyledir:
(Sizden kim, dininden dönerek kâfir olarak ölürse, onların yaptıkları [iyi] işler dünya ve ahirette boşa gider. Cehennemlik olarak orada sürekli bırakılırlar.) [Bekara 217]

Biz bu tarz şeyleri nakledince, kâfirleri biz mi Cehenneme göndermiş oluyoruz? Kâfirlere bu şekilde gereksiz arka çıkmaları anlaşılır benzer biçimde değildir.

Kâfire kâfir dememek
Sual: Saygın bir kitapta, (Bir Hristiyan’ı yada Yahudi’yi ya da başka bir gayrimüslimi, kâfir kabul etmeyenin kâfir olduğunda kuşku edenin de, kâfir olacağını, İslam âlimleri söz birliğiyle bildirdiler) deniyor. Kâfir olup olmadığını bilmediğimiz hiç kimseye kâfir dersek, o da kâfir değilse kendimiz küfre girmiş olmaz mıyız?
CEVAP
Bilmediğimiz hiç kimseye niye kâfir diyeceğiz ki? Hattâ sebep yokken, kâfire bile kâfir demek gereksiz. Şeytana bile, kâfir demesek asla mahzuru olmaz. Sadece, (Şeytan kâfir mi, değil mi bilmiyorum) demek yada (Hristiyanlar, Mecusîler, ateistler Cennete girecek mi, girmeyecek mi?) diye kuşku etmek küfürdür. Yoksa kâfirlere kâfir demek gerekmez. Hele kişi olarak, elimizde delili olmadan, (Şu kâfirdir) denmez. Yalnız, (Müslüman olmayan hepimiz kâfirdir) denebilir. Müslüman olmayanların kâfir olduğuna inanmak yeter.