Müslümanlar o dönemde müşrikler sebebiyle yaşayamaz bir noktaya gelmişlerdi.Bu nedenle Hz.Peygamber Müslümanların Medine’ye hicretini kararlaştırdı.Peygamberimiz bunun hakkında hicreti bahsi geçen yerin hurmalık bir yer olduğunu ve iki kara taşlık arasında olduğunu,bunun ona gösterildiğini söyleyerek Müslümanların Medineye hicretine onay veriyor.İkinci Akabe Biati’nde gerçekleşen bu olay Zilhicce’deyapıldı. Medine’ye yapılan hicret 622 yılının Muharrem ayında başladı.

Evini, malını mülkünü, ailesini, kısacası nerdeyse bütün varlığını arkasında bırakarak Peygamberimize tüm kalbiyle inanarak dini için Mekke’den Medine’ye göç eden Mekkeli Müslümanlara ‘’Muhacirler’’denir.

Hicreti eden Mekkeli Müsmanlarada her türlü konuda yardımcı olan, (barınma, yiyecek-içecek, giyim)Medine’de yaşayan kalpleri imanla dolu Müslümanlara da ‘’Ensar’’ adı verilmiştir.Kuran-ı Kerimde de bu kimseler övgüye layıktırlar.

Bu aylarda Müslümanlar aileleri ve yakınlarıyla birlikte gizlice Mekke’den Medine’ye göç ettiler. Göç eden Müslümanlar ‘’Avali’’ adı verilen köylere Ensarlar aracılığıyla ikamet ettiler.

Medine’ye ,sevgili Peygamberimizin hicretinden 15 gün önce hicret edenHz.Ömer, Medine’ye gizli bir şekilde varmadı ve Kabeyi tavaf ettikten sonra Mekkeli Müşriklere cesurca meydan okudu.

Mekkeli Müşrüklere, Medine’ye gittiğini ve onlara olan öfkesiyle çocuklarını yetim bırakmayı arzuluyanların, onların ailelerine zarar vermek isteyenlerin peşinden gelmesini söylemiştir.

Tabiki de böyle bir ortamda bulunmak istemeyen diğer Müslümanlar zamanla Medine’ye göçlerini tamamladılar. Hz.Peygamberimiz sadece Hz.Ebu Bekir ile Hz. Ali’yi Mekke’de tutmak istemişti ve Ebu Bekir de hicret için izin istediğinde ona ‘’Acele davranma, Allah sana hayırlı bir arkadaş verecek’’ diyerek onun hicretini sonraya aldırttı.

Bu zamanda da Mekke’de, Müslüman oldukları sebebiyle Mekkeli Müşriklere köle ve cariye olmak zorunda kalan Müslümanlardan başka Müslüman bulunmuyordu. Peygamberimiz de maalesef tehlikelere karşı yalnız kalıyordu.