Büyük olsun küçük olsun günah, tıpkı mevcut bir binayı dinamitleme gibi bir tahriptir. Her günah küfre doğru bir adımdır. İnsan bir günah işlediği zaman kalbinde bir nokta meydana gelir. O günah istiğfar ile hemen silinmez de ikinci kez günah işlenirse ikinci bir nokta oluşur. Derken kalp günahlar ile kasvet kaplar.Bir günah işlemede, minareden aşağıya inen bir insanın ayağının altındaki taşın kayıp da dengesini bozarak merdivenlerden baş aşağı gitmesi gibi küfrün gayyasına düşme ihtimali de vardır. Bir kimsenin bu kadar tehlikeli bir yolda “sonra istiğfar ederim.”Diye günah işlemeye teşebbüs etmesi, Müslümanlığın ruhu ve özü ile telif edilir bir husus değildir. Ne var ki insan elinde olmayarak günah işleyebilir. İnsanın ruhunda şehvi hisler, akli kabiliyet gibi günah işlemeyi çok defa belki mecbur eden hissiyat vardır. Bu hisler yaratılış itibariyle insanın mahiyetine hayra vesile olsun diye konmuştur. Ancak çoğu zaman iyi kullanılmayan bir silah olarak sahibini de öldürebilir. Bu türlü hallerde insanın yapacağı şey, günah işler işlemez hemen Rabbine yönelerek tövbe etmektir. Bazı günahlar vardır ki bunlar insanda bir kısım letaifin ölmesine yol açar. Mesela harama nar insanın içindeki latifeyi öldürür. İçki içen bir insan, kırk gün kılmış olduğu namazdan lezzet alamaz. Böyle bir mümin namaz kılarak vazifesini eda etmiş olur. İsteyerek ya da istemeyerek çok defa baş aşağı düştüğümüz günahlar muhasebemiz adına bizi kıyamete kadar Rabbin karşısında mahcup tutma adına yeter de artar.