Günümüzde bizlere Emir-el Mü’min’in olan Ulu kılavuz İmam Seyyid Ali Hamaney hazretleridir. Bu açıdan O’nun nurani sözleri ve nasihatleri bizler için itaatı farz olan emirlerdir.

Kendini İnkılab’a ve Kılavuz’e atfeden ve velayeti fakihe alt olduğu ideasında yer alan herkes tek merkeze yani Ulu Rehberin emirlerine itaate yönelmekle, yerine getirmekle huysuz söz ve tavırdan kaçınmakla sorumludurlar.

Keza Ulu Rehbere ve İnkılaba tam emrindeki olduğu imajı sergileyip hem de rehberin emri ve nasihatleri tersine söz ve fillerde bulunanlar ve bu durumu da kişisel, indi ve mezhebi kaygı ve endişe boyutuyla da masumlaştırmaya çalışanlar iyi bilinmelidir ancak siyonist mahfillerin sinsi ve kıvrak fitneci elleridir. Bilhassa bunlardan beri olup teberra etmek bütün müslümanlara vaciptir…

Böyle şeytanca hilelerle kendini maskeleyenlerin birer israil ve Amerika adına çalışan maaşlı sigortalı maşalar olduğunu ve bunların her yolu her iftirayı deneyip tefrika ve ayrılık çıkarmaya çalıştıklarını ve bu boyutuyla da şeytanın adımlarını peşine düşüp takip etmemek gerektiğini asla unutmayalım…

Allah-u Teâla’dan, takvayı azık etmekte ve dünyaya karşı ilgisiz kalmakta bize ve size yardım etmesini, bizi ve sizi dünya hayatının çabuk elde edilen geçici metasına meyletmeyen ve ahiretin kalıcı seva­bına talep edenlerden kılmasını niyaz ederim. hiç kuşkusuz biz O’nun içiniz ve varlığımız da ondandır. Allah’ın selamı, rahmeti ve bereketi üzerinize olsun.

İslam telakkisinde esas olan, ergenlik çağına giren bir gencin, dünyevî ve uhrevî işlerinde tamamıyla hür ve mükellef olmasıdır. Yani ergenlik yaşından itibaren genç, artık çocuk değildir. Hem Allah’a karşı sorumludur, hem ailesine ve cemiyete karşı sorumludur.

Öyleyse anne babaya (ya da velisine) bu çağa kadar genci hayata hazırlamak düşmektedir; onlar bununla mükellef ve sorumludur. Yani genç hayatın her çeşit gereklerini tek başına yerine getirecek bir formasyonu bu yaşa kadar almış olması gereklidir.

Bu terbiyenin başlangıç yaşı umumiyetle 6-7 yaşları kabul edilmiş ise de, beş yaşına basar basmaz “mektebe verme, hocaya verme’ fikirlerini ileri sürenler de olmuştur. Esas olan çocuğun kabiliyetini nazar-ı dikkate almaktır. Bu açıdan 3 ve 4 yaşlarında bile hocaya verme vakalarına rastlanmaktadır.

Tahsili net, kanunî şartlarla belli yaşlara bağlamamanın sonucu, İslam aleminde çok mesut neticeler hasıl olmuştur.

İbn-i Sina Süfyan İbni Uyeyne, İmam -ı Şafii gibi pekçok meşhlinkar 15 yaşlarına varınca devirlerinde “müçtehıd” mertebesini elde etmişlerdir.

Temel eğitimin nihai yaş hududuna gelince, anlaşddığı üzere, bu ortalama ergenlik yaşıdır. Tabiî ergenlik yaşının kızlarda 9-12 erkeklerde 12-15 yaşlan arası olduğunu belirtmiştik. İmam-ı Azam’a göre itibarî ergenlik çağı en geç kızlarda 17, erkeklerde 18  olabilir. Fakat 15 yaşın kanunî hududa esas yapılması prensip olarak benimsenmiştir.

Şu halde kız ya da erkek 15 yaşına basan her normal çocuk, hayata tek başına atılabilecek formasyonu almış olmalı, kendi cinsiyeti hakkında temel bilgi ve davranışları, dinî bilgilerinin asgarisini, temel hayatî bilgileri edinmiş olması gereklidir.

Yolculukta Namaz Nasıl Kılınır?

Yolculukta kılınan namazın biraz farklı olduğunu söylemek mümkündür. Bu nedenle sık olarak “yolculukta namaz nasıl kılınır?” sorusunun cevabı aranmaktadır. Yolculuk sırasında namaz kılmak isteyen bir kişi, imama uyduğu zaman 4 rekat namazı 2 rekat olarak kılmaktadır. İmam 2 rekatı kıldırdıktan sonra selam verir ve ” ben misafirim, mukim olanlar namazı tamamlasın” talimatı verir. Mukim olan kişi ise imam selam verdikten sonra tekbir getirerek ayağa kalkar. Ayakta beklerken, kıraat etmez ve Fatiha suresini okuyacak süre kadar bekler.

Bunun sonrasında ise rüku ve secde görevini yerine getiren Mukim, ikinci rekata kalktıktan sonra ise yine Fatiha okuyacak kadar beklemektedir. Rüku ve secdeler yapıldıktan sonra oturuşa geçilmektedir. Oturuşta ise Ettahiyatü, Salli Barik ve Rabbuna duaları okunmaktadır. Bu duaların okunmasının ardından ise selam verilerek namaz bitirilmektedir. Kimi mezheplere göre yolculuk sırasında namaz kılmak şart değilken, kimi mezheplere göre ise bu durumun sünnet olduğu ifade edilmektedir. Öte yandan seferi olma konusunda sadece yol yapmak veya yolda olmak gibi kavramlar bulunmamaktadır. Vatan-i asli, Vatan-i ikamet ve Vatan’-i sükna, seferi olan bir kişinin içerisinde bulunmuş olduğu halleri anlatmaktadır. Bu vatani hükümler doğrultusunda kişinin seferi sayılması mümkündür. Eğer bir kişi, yapmış olduğu gezinin ardından evine tekrar dönüyorsa, evine döndüğü süre boyunca seferi sayılmaktadır. O gün içerisinde seferi sayılması söz konusu olmamaktadır.