CEVAP
Kelime-i şehadetin manası şudur:
(Ben şehadet ederim ki, doğrusu görmüş benzer biçimde bilirim ve bildiririm ki, Tanrı’tan başka ilah yoktur. Ve gene şehadet ederim ki, Muhammed aleyhisselam Onun kulu ve resulüdür.)
Peygamberlere inanç, imanın şartıdır. Bunlardan birine bile inanmayan Müslüman olması imkansız. Örneğin Hazret-i Âdem peygamber değil diyen Müslüman değildir.
(Muhammedün Resulullaha lüzum yok) demek, İslamiyet’in bildirdiği şeylere inanmayın demenin başka şeklidir. Şundan dolayı, (Muhammedün Resulullaha lüzum yok) demek, hâşâ Allahü teâlâyı cahillikle itham etmek olur. Lüzum olmasaydı, Kelime-i şehadette, tehıyyatta, ezanda, âyet-i kerimelerde, hadis-i kudsilerde onlarca kere asla bildirilir miydi?
İnanmak tabirinin bir manası da beğenmek anlamına gelir. Dinde bildirilen bir hususa inanılmış olduğu halde, beğenmeyenin imanı gider. Örneğin sünnet olan sakal-ı şerife inanılmış olduğu halde, beğenmeyen dinden çıkar. Nerde kaldı ki, dinin sahibini, peygamberini beğenmeyen müslüman olabilsin.
(Muhammedün Resulullaha lüzum yok) demek, Allah’ın rahmetine lüzum yok demek midir yoksa Tanrı’a da, Kur’ana da, Peygambere de inanmayın demek midir? Kur’an-ı kerim baştan sona kadar Resulullah efendimizi övmektedir. Bu konudaki üç âyet-i kerime meali şöyledir:
(Biz seni âlemlere rahmet olarak yolladık.) [Enbiya 107]
(De ki, ey insanoğlu, ben, Allah’ın hepiniz için gönderilmiş olduğu Resulüyüm.) [Araf 158]
(Biz seni tüm insanlara müjdeleyici ve uyarıcı olarak yolladık; fakat insanların bir çok bunu bilmez.) [Sebe 28]
Resule uymak şarttır
(Muhammedün Resulullaha lüzum yok) demek, Resulullaha uymaya lüzum yok demek midir? Allahü teâlâ onlarca kere, Muhammed aleyhisselama inanç edip uymayı emrediyor, uymayan Müslüman olması imkansız, kâfir olur buyuruyor. Birkaç âyet-i kerime meali şöyledir:
(Resulüme uyun ki, doğru yolu bulun!) [Nur 54]
(De ki, “Tanrı’a ve Peygambere itaat edin! Eğer [uymayıp] yüz çevirirlerse, [kâfir olurlar] Elbet Tanrı kâfirleri sevmez.) [Al-i İmran 32]
(Tanrı ve Resulü, bir işte yargı verince, artık inanmış hanım ve adama, o işi kendi isteğine bakılırsa, tercih, seçme hakkı kalmaz.) [Ahzab 36]